Wrangell-St.Elias dag 1

Na een warme nacht in de camper moesten we 's ochtends al om 8 uur klaar staan, we werden opgehaald door de Kennicott Shuttle die ons naar het NP zou brengen. Op deze manier hoefden we niet met onze huurcamper 60 mijl over een nogal hobbelige grintweg te rijden, de McCarthy road. De shuttle zat lang niet vol en de bestuurder vertelde onderweg nog het een en ander over de omgeving. Onderwg reden we nog bijna een vossenjong aan. Helemaal alleen en angstig langs de weg. Moeder hebben we niet gezien, maar was vast in de buurt. Toen we al een aardig stukje over de weg gereden hadden zag ik ineens in een meer een Bull Moose staan: een mannetjes eland dus. Enorm indrukwekkend met zo'n groot gewei! De camera's kwamen dus uit de tas en wij uit de bus. Hij stond ver genoeg van de weg om het veilig te kunnen doen, maar dichtbij genoeg om  mooie foto's te maken. Op deze manier kunnen we onze checklist al aardig afvinken! We zagen ook nog een Bald Eagle, maar die was te ver weg om foto's van te maken.

In het park aangekomen sliepen we in de Kennicott River Lodge and Hostel. Het is een soort van hotel, maar ook een hostel en je kan er ook nog private cabins huren. Wij hadden een cabin die we met anderen moesten delen. Prima voor 1 nacht. De keuken was voor alle gasten gemeenschappelijk, de pannen voor algemeen gebruik. Je moest alleen je eigen eten meenemen. Een van de medewerkers had een heel schattig hondje van 7 weken oud en alleen dat was al genoeg om het voor mij een leuke plek te maken;-). Bij vertrek heb ik het beestje toch maar netjes bij zijn eigenaar achtergelaten.

Het hostel waar we bleven was voor de voetbrug naar McCarthy en Kennicott. Dit zijn de twee oude mijnwerkers dorpen waar we heen wilden. Je gaat dus lopend over de voetbrug en kan daar de shuttle nemen naar beide dorpen. Wij besloten eerst naar Kennecott te gaan. Daar zijn de tours te boeken en is de oude mijn te zien. Dit oude gebouw is 14 verdiepingen hoog. Kennicott en McCarthy zijn ghost towns, hoewel er inmiddels wel weer mensen wonen. Ze ontstonden beiden begin 20ste eeuw toen er voor het eerst ontdekt werd dat er in dit gebied koper te vinden was. Ze legden een 196 mijl lange spoorlijn aan van McCarthy naar de kust van Cordova, totale kosten 26 miljoen dollar! Er leefden in die tijd 800 mensen in de twee dorpen en er waren zelfs een school, ziekenhuis en bioscoop. Aan het begin van de jaren 1930 daalde de koperprijzen werd bijna van de ene op de andere dag de kopermijn in Kennicott gesloten en het gebied verlaten. Iedereen die nu in de plaatsjes woont leeft van het toerisme in het gebied.

Wij zijn de mijn niet ingegaan, bijna alle gebouwen staan op instorten of worden gestut. Alleen onder begeleiding is het toegestaan om de het gebouw in te gaan. Wij hebben ervoor gekozen om de Root Glacier Trail te gaan lopen, richting de Glacier en de bossen eromheen. Daarna nog even in McCarthy uitgestapt en toen terug naar het hostel om na een kopje soep vroeg te gaan slapen.